Przeprowadzenie kompleksowych badań epidemiologicznych dotyczących sposobu żywienia i stanu odżywienia osób dorosłych wraz z identyfikacją czynników ryzyka zaburzeń odżywiania, oceną poziomu aktywności fizycznej, poziomu wiedzy żywieniowej oraz występowania nierówności w zdrowiu
Sposób żywienia ma zasadniczy wpływ na starzenie biologiczne, zmiany fizjologiczne i patologiczne. Prawidłowe żywienie może służyć poprawie zdrowia i jakości życia populacji. Żywienie nieprawidłowe może natomiast przyczyniać się do rozwoju wielu chorób, w tym przewlekłych, zaburzać proces leczenia, pogarszać jakość życia, prowadzić do niepełnosprawności oraz skrócenia życia. Patologie związane z nieprawidłowym żywieniem przyczyniają się do wzrostu kosztów społecznych i ekonomicznych. Grupą osób szczególnie wrażliwą na wszelkie czynniki środowiskowe, w tym żywienie, są osoby przebywające w instytucjach opiekuńczych całodobowego pobytu. Zły stan zdrowia rezydentów, samotność, depresja, izolacja społeczna, to czynniki niesprzyjające prawidłowemu odżywianiu. Zapewnienie, odpowiedniego do potrzeb, żywienia w placówkach opieki długoterminowej może przyczynić się do lepszej kontroli stanu zdrowia pensjonariuszy. Wymaga to wiedzy, przestrzegania zaleceń i norm żywienia oraz kontroli nad jakością i ilością spożywanych produktów przez pensjonariuszy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że choć w zakładach opiekuńczo-leczniczych przebywają osoby w różnym wieku, największy odsetek stanowią osoby starsze po 65 roku życia, cierpiące z powodu różnych chorób przewlekłych, z ograniczonymi możliwościami poruszania się. Wielu pensjonariuszy tych zakładów nie opuszcza ich do końca życia.
Rola opiekuna w procesie opieki nad chorym
Opiekun pełni niezwykle ważną rolę w procesie opieki nad chorym, ponieważ spędza z chorym najwięcej czasu, dzięki czemu może przekazać istotne w procesie leczenia informacje.
Zadania opiekuna
Jakakolwiek utrata masy ciała powinna być skonsultowana z lekarzem i dietetykiem, aby ocenić przyczyny i podjąć odpowiednią interwencję żywieniową celem profilaktyki niedożywienia. Także zaobserwowany kaszel, zachłystywanie się, wyciekanie śliny z ust należy zgłosić celem dokładnej diagnostyki zaburzeń połykania i zastosowania technik adaptacyjnych w celu profilaktyki zachłystowego zapalenia płuc.
Pamiętaj! Każdy epizod krztuszenia się wymaga przerwania posiłku, sprawdzenia konsystencji, tekstury diety i konsultacji z lekarzem
Czy osoba przebywająca w ZOL-u jest niedożywiona?
Niedożywienie jest czynnikiem warunkującym czas przeżycia, skuteczność prowadzonej rehabilitacji czy czas powrotu do zdrowia. Stąd tak ważna jest profilaktyka. Niedożywiony pacjent, z utratą beztłuszczowej masy ciała, w tym masy mięśniowej z większym trudem będzie realizował program rehabilitacyjny. W przypadku pacjentów leżących, niedożywienie pogłębia ryzyko powstawania odleżyn.
Według definicji Europejskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego i Metabolizmu niedożywienie diagnozujemy gdy:
W praktyce kluczową rolę odgrywa monitorowanie masy ciała przynajmniej raz w tygodniu i odnoszenie zmian do wartości wyjściowej. Pomocne w ocenie będą odpowiedzi na poniższe pytania:
Jeśli Pacjent odmawia posiłków, zjada mniej niż całą porcję, ma zaparcia lub biegunkę oraz nie wykazuje ochoty na jedzenie to świadczy o ryzyku niedożywienia i konieczności konsultacji z dietetykiem, lekarzem celem identyfikacji problemu, a także opracowanie planu dalszego postępowania celem profilaktyki niedożywienia.
Także obniżony nastrój, niechęć do rozmowy, samotność istotnie wpływają na ilość przyjmowanego posiłku. Problem z trzymaniem sztućców czy kubka można rozwiązać poprzez dobranie sztućców z grubszymi uchwytami lub zapinanymi wokół ręki oraz kubkami z obustronnymi uchwytami. Do pojenia pomocne mogą być kubki z ustnikiem lub wycięciem na nos, aby ułatwić picie płynów bez odchylania głowy do tyłu. Jednak wybór rodzaju kubka należy skonsultować z lekarzem lub logopedą.
